Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

Στο Μπούλκης πηγαίνουν οι προδότες, ο Άρης θα πεθάνει στην Ε Λ Λ Α Δ Α.......

Για τον Άρη Βελουχιώτη

(Απόσπασμα από τα Απομνημονεύματα του Δ. Ράπτη)
Φωτογραφία: Ο Δ. Ράπτης ως Πρόεδρος της ΠΟΑΕΔ Τρικάλων καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία

Κατάθεση στεφάνου στον Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία

Στις 15 Μαΐου 1945 ο Άρης ήρθε στο χωριό μου Σταγιάδες. Με ειδοποιούν ότι ήρθαν αντάρτες και σε ζητούν. Εγώ αμφέβαλα μήπως καμιά πλεκτάνη. Από φράχτη σε φράχτη επιφυλακτικά πλησίασα. Ήταν στην πλατεία. Έδειχναν για αντάρτες. Τους πλησίασα κοντά, με είδαν μου λεν:

-Έλα μην φοβάσαι.

Συναντηθήκαμε, με πιάνει ο Άρης από το χέρι δεν τον γνώρισα.

- Καλά μου λέει, δεν με γνωρίζεις;

- Του λέω δεν σας γνωρίζω.

- Ο Άρης είμαι.

- Αρχηγέ μου, με συγχωρείς είστε ξυρισμένος γι' αυτό δεν σας γνωρίζω.

Είχε 30 παλικάρια διαλεγμένα ένα, ένα. Μου λέει:

- Θα μπορέσουμε να δώσουμε τα παιδιά να φάνε τίποτε; Είμαστε νηστικοί.

Βγήκαν χωριανοί, συγκέντρωσαν ψωμί, τυρί ότι μπόρεσαν.

- Συναγωνιστή Μήτσιο θα βρούμε έναν άνθρωπο να ειδοποιήσουμε το Ζαραλή να έρθει εδώ. Του λέγω:

- Αρχηγέ μου είναι δύσκολα να βρούμε, γιατί έπειτα από αυτά που ακούν άρχισαν να μην μας πλησιάζουν και εμάς.

- Τον ειδοποίησα εγώ αλλά δεν ξέρω αν του το πουν.

Εκεί που τα λέγαμε να και ο Ζαραλής.

- Του λέγει σου είπαν;

- Ναι, λέγει ο Ζαραλής.

Μας παίρνει και καθόμαστε στα σκαλιά του σχολείου. Μας είπε ότι ο αγώνας προδόθηκε από την ηγεσία, Σιάντος κ.λ.π. Ο λαός και οι αγωνιστές θα χτυπηθούν άσχημα. Πολλούς θα μας σκοτώσουν. Θα γεμίσουν φυλακές και θα ατιμάσουν τις γυναίκες μας, τα κορίτσια μας. Η Ελλάδα έπεσε στο δυτικό μπλοκ. Ο χειρισμός κακός και προδοτικός.

Πρώτον συμφωνία του Λιβάνου για κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Εθνική προδοσία, παρά τις αντιρρήσεις μου να μην πηγαίνουμε στο Λίβανο, να έρθουν αυτοί εδώ.

Εμείς είμαστε στην Ελλάδα πολεμάμε και σκοτωνόμαστε. Δεν εισακούστηκα, το έκαμαν. Εφόσον τους τύλιξαν υπέγραψαν την καταδίκη του Ελληνικού λαού.

Υπογράψαμε να είναι προστάτες τα συμμαχικά στρατεύματα, δηλαδή όποιο εκ των δύο αντιμαχόμενων παρατάξεων δηλαδή ΕΑΜ ΕΛΑΣ - Ζέρβα ΕΔΕΣ ή ταξιαρχία Ρίμινι έρθουν σε ρήξη θα επέμβουν τα συμμαχικά στρατεύματα.

Δώσαμε το δικαίωμα στους Άγγλους να ρυθμίσουν τα δικά μας προβλήματα και ερωτώ ποιόν θα βοηθούσαν οι Άγγλοι; προφανώς τον Γλίξμπουργκ και τα τάγματα ασφαλείας του Ζέρβα κ.λ.π.

Έγιναν τα Δεκεμβριανά εμένα με τον Σαράφη μας έστειλαν στο Μέτσοβο να χτυπήσουμε το Ζέρβα. Δεν μας κράτησαν στην Αθήνα. Εάν ήμουν εγώ και ο Σαράφης στην Αθήνα για τρεις μέρες θα την καταλαμβάναμε την Αθήνα.

Τρίτο, έγινε η άλλη προδοσία στη «Βάρκιζα» για την παράδοση των όπλων. Συμφώνησαν, οι μεν ηθικοί αυτουργοί αμνηστεύονται, θα δικάζονται οι φυσικοί αυτουργοί. Βγάλανε τον εαυτό τους ως υπεύθυνοι και τα ρίξανε στους εκτελούντες εντολές ή διαταγές. Επειδή όλα αυτά που έγιναν εγώ σαν Άρης δεν τα δέχτηκα και ούτε παρέδωσα τα όπλα μου, για τον λόγο αυτόν πρέπει τώρα προτού οργανωθούν και μας επιστρατεύσουν τα παιδιά μας, να οργανωθούμε τώρα που έχουμε οπλισμό προτού μας τον πάρουν.

Αυτοί που γνωρίζουν που τα έχουμε θα τα παραδώσουν έπειτα από βασανιστήρια ή να φανούν πως είναι με αυτούς.

Λοιπόν σας τα εξήγησα όλα ένα, ένα. Περιμένω το Ζαχαριάδη αν και αυτός δε νομίζω πως θα συμφωνήσει με αυτούς. Ήρθα από εδώ αν θέλετε να με ακολουθήσετε να οργανώσουμε το νέο αντάρτικο τώρα που είναι ακόμη ανοργάνωτοι.

- Πείτε μου τι θα αποφασίσετε, ώστε να καθορίσουμε τους τομείς για να αναλάβετε την οργάνωση. Αν έρθετε θα φύγουμε μαζί. Να οργανώσουμε το δίκτυο, το αρχηγείο και μετά θα πάρει ο καθένας τον τομέα του.

Ο Ζαραλής κοιτούσε εμένα κι εγώ τον Ζαραλή.

Η απόφαση πάρθηκε να εξακολουθήσουμε. Ξεκινήσαμεμε κατεύθυνση προς τα βουνά της Πίνδου. Βαδίσαμε περί τις τρεις ώρες. Φτάσαμε στο βουνό Βίγλα σύνορα Πριόνια - Καταφύγη Γρεβενών και Κακοπλευρίου. Καθίσαμε να ξεκουραστούμεόταν ακούμε μία φωνή,

- Ράπτη, Ράπτη!

Έκαμε έναν μορφασμό ο Άρης, δεν μπορώ να τον περιγράψω. - - - - Έφτασαν τα καθάρματα.

Αυτοί συνέχιζαν να φωνάζουν το δικό μου όνομα όχι του Ζαραλή. -- Πήγαινε να δούμε τι θα σου πουν.

Αυτοί δεν πλησίασαν τον Άρη να του πουν.

Έμειναν περί τα 150 μέτρα μακριά. Πήγα βλέπω τον δάσκαλο Μπλούτσο από το Καστράκι, τον άλλον δεν τον γνώρισα, μάλλον ήταν ξένος. Μου λέγει οΜπλούτσος:

-Που πάτε;

- Του είπα πως πέρασε ο Άρης κ.λ.π.

-Καλά δεν το γνωρίζεις πως ο Άρης δεν πειθάρχησε στην απόφαση του κόμματος και κάμει του κεφαλιού του; Γυρίστε πίσω πάρε τον Ζαραλή διότι θα πάτε χαμένοι. Ο Άρης είναι αποκηρυγμένος. Μην το λες ότι αποκηρύχτηκε μπορεί αυτήν την στιγμή να αυτοκτονήσει. Εσύ θα τους πεις μόνον ότι θα αγωνιστούμε ειρηνικά πολιτικά όχι με ένοπλο αγώνα.

Γύρισα στον Άρη.

-Τι σου είπαν; -

- Αρχηγέ, μου είπαν πως δε θα κάνουμε ένοπλο αγώνα, αλλά αγώνα ειρηνικό.

- Καλά φύγετε είπε, καταστενοχωρημένος.

Μου είχε πει ο Μπλούτσος, πες του άμα θέλει να πάει στο Μπούλκης στην Σερβία εκεί που είναι και άλλοι πολλοί δικοί μας. - Του λέγω κι εγώ με το πολύ μυαλό,

- Αρχηγέ μου δεν πάμε και ’μείς στο Μπούλκης που είναι κι άλλοι;

-Τι ήταν αυτό που του είπα αγρίεψε και μου λέγει. Στο Μπούλκης πηγαίνουν οι προδότες, ο Άρης θα πεθάνει στην Ε Λ Λ Α Δ Α....... Φύγετε, φύγετε ...

Σηκωνόμαστε με τον Ζαραλή να φύγουμε. Ο Μπλούτσος με τον άλλον εξαφανίστηκαν, δεν μας περίμεναν. Εμείς όπως καταλάβαμε φοβήθηκαν από τις φωνές του Άρη. Αυτή είναι η πραγματικότητα του Άρη και όχι αυτή που γράφουν πως ο Άρης πέρασε τα Τρίκαλα και κατευθύνθηκε προς το Κόζιακα.

Ο Άρης σκοτώθηκε ή αυτοκτόνησε, δε γνωρίζω. Γνωρίζω πως το πρώτο παλικάρι της ΕΛΛΑΔΟΣ δολοφονήθηκε, αλλά από ποιους, βγάλτε μόνοι σας το συμπέρασμα.

Μαρτυρία για τις τελευταίες μέρες του Άρη